Typowo polskie - Bursztyn

Proponuję poniższy tekst wstawić w miejsce istniejącego, który zawiera błędy literowe. Spacerując po plaży nad Bałtykiem po silnym sztormie można od czasu do czasu trafić na niewielkie złotożółte kamyki, które zbieramy razem z drobnymi muszelkami na pamiątkę znad morza. Czasami wielki szczęściarz ma okazję trafić na naprawdę spory kawałek tego pożądanego znaleziska. Przypomina to czasami poszukiwanie czterolistnej koniczyny, albo okruchów złota wypłukanych przez wodę z podziemnych złóż. Najczęściej bursztyn jest przeznaczany do wyrobu biżuterii. Pochodzenie Niewiele jest rzeczy tak nierozerwalnie kojarzących się z polską jak bałtycki bursztyn. Powstawał on w wyniku wydostawania się żywicy ze zranionych drzew, która przez tysiąclecia poddawana procesom geologicznym twardniała, nabierając dzisiejszego charakteru. Badacze uważają nawet, ze im więcej drzewo było okaleczone tym więcej wydzielało żywicy. Była to reakcja naturalna, obrona przez zewnętrznymi szkodnikami, ale nam kojarzy się z krwawieniem ran zadawanych roślinie. Z tego powodu bursztyn uważany jest niekiedy za krew lub łzy. Bursztyn bałtycki, określany też jako bałtyckie złoto ma około 40 mln. lat i pochodzi z okresu trzeciorzędu. Dziś są to kopalne pokłady bursztynu wydobywanego głównie na potrzeby jubilerstwa i niektórych gałęzi przemysłu. Szczególnie cenione są kamienie, w których zastygło ciało jakiegoś owada lub fragment rośliny. Występowanie Bursztyn, albo jantar, występuje nie tylko w Polsce, ale ta nasza rodzima odmiana skupiła się głównie na wybrzeżu Bałtyku. Obecnie zlokalizowane są cztery główne złoża bursztynu. Najstarsza jest zapewne już wyeksploatowana kopalnia w Możdżanowie w okolicach Słupska. Kolejne złoża można znaleźć u nasady Mierzei Helskiej, w okolicach Mierzei Wiślanej i Zatoki Gdańskiej, na Kurpiach oraz w okolicach Lubartowa. Cudowne właściwości bursztynu Bursztyn jest substancją złożoną z wielu minerałów, dlatego trudno jednoznacznie określić jego właściwości. Na plus należy mu zaliczyć fakt, że łatwo poddaje się obróbce, jest natomiast stosunkowo mało plastyczny, a podgrzany do wysokiej temperatury w sposób gwałtowny rozpada się na kawałki. Podgrzewanie powolne nadaje mu plastyczności dopiero w temperaturze 150 stopni a topnieje przy 350 stopniach. Jest przyjemny w dotyku, lekko ogrzany pachnie i elektryzuje się przyciągając papier. Dawniej właśnie w taki sposób domowym sposobem sprawdzano jego autentyczność. Dzięki nasycaniu różnymi barwnikami można tez zmieniać kolor bursztynu, można go oczyszczać i poddawać sprasowaniu. Bursztyn w jubilerstwie Jantar należy do najbardziej charakterystycznych kamieni jubilerskich w polskim zdobnictwie. Ze względu na łatwość kształtowania oraz bardzo ograniczony zasięg występowania w dawnych czasach należał do niezwykle cenionych. Najlepszym przykładem było niezwykłe docenianie w starożytności tzw. ambry, która w języku włoskim oznacza właśnie bursztyn. Ozdoby i amulety wyrabiano z niego już w paleolicie, a w okresie starożytnego Rzymu był tak ceniony, że dzięki niemu powstał słynny bursztynowy szlak, prowadzący przez Europę nad Bałtyk w poszukiwaniu bursztynu. Największa znana bryła ważąca 9,75 kg została znaleziona w 1860 r. w okolicach Kamienia Pomorskiego. Poza biżuterią wykonywano z niego przedmioty użytkowe, stosowano go również w medycynie, jako kamień leczniczy i w przemyśle kosmetycznym. Bursztynowa Komnata Polski bursztyn zasłynął w Europie nie tylko dzięki produkcji biżuterii i przedmiotów użytkowych, ale przede wszystkim rozsławiła go Bursztynowa Komnata. Została ona zamówiona przez Fryderyka I Hohenzollerna w 1701 roku u gdańskich mistrzów jubilerskich, a stanowiła kompletne wyłożenie jednej z komnat pałacowych. Prace trwały jedenaście lat. Dzieło było imponujące: ściany pokoju o wymiarach 10,5x11,5 m pokrywały precyzyjnie dobrane i obrobione kawałki bursztynu. Komnata niestety została skradziona przez Niemców podczas II wojny światowej i do dziś nie została odnaleziona. Stanowi ona synonim zaginionego skarbu.